Łzy zakręciły się jej pod powiekami. - Czemu więc to zrobiła? - jęknęła Tammy. wciąż się czuje zawstydzona. Poza tym zjawiły się wędrowne ptaki. - Och, nie tylko ty byś brał. - Na jej wargach znowu zaigrał uśmiech, tym razem uroczo przekorny. - Jestem du¬żą dziewczynką, Wasza Wysokość, i wiem, czego chcę. - Na Chwilowe porozumienie, osiągnięte dzięki misiowi, po¬szło w niepamięć. Mogła spokojnie mówić do siebie na głos, ponieważ roz¬biła namiot daleko od zamku. Nikt jej tu nie mógł pod¬słuchać. - A dlaczego nie? To przepiękny kraj, choć niewielki. Tam jest wszystko! Góry, jeziora, zamki. Turyści są zachwy¬ceni, każdy chciałby u nas zostać na stałe. Tobie też będzie przejął Jean-Paul. Ja byłem dopiero trzeci w kolejce do tro¬nu, więc nie spodziewałem się, że kiedykolwiek będę rządzić Broitenburgiem. A tu taki pech! Przypomniał sobie jej uśmiech, gdy podniósł głowę i uj¬rzał ją wysoko, wśród gałęzi. Tak, to musiało zacząć się wtedy. Ich pocałunki stały się gorące, zachłanne, niecierpliwe. Dłonie Marka nie wiadomo jak i kiedy zsunęły się na ciepłe, krągłe piersi dziewczyny. - Czy chcesz powiedzieć, że znowu swoim pytaniem sprawiłem, że opadająca mgła odsłoniła w tobie coś - Niech pan puści tę panią! - zainterweniował mężczyzna. Mark zaklął, wepchnął Tammy z powrotem do pokoju i zatrzasnął drzwi. Chwycił również jej drugą dłoń i obie unieruchomił za jej plecami. - Ustaliliśmy, że Danny wrócił do domu w sobotę tuż przed północą - odezwał się Rudy Harper. - Spędził noc u siebie w pokoju, ponieważ w niedzielę rano Selma ścieliła jego łóżko. Wypił z nią filiżankę kawy w kuchni pomiędzy szóstą trzydzieści a siódmą, a potem udał się na poranną modlitwę mężczyzn, która odbywa się w kościele w każdą niedzielę. Po jakichś czterech minutach od opuszczenia domu zadzwoniłeś do niego na komórkę - zwrócił się bezpośrednio do Chrisa. Zanim ten miał szansę otworzyć usta, odezwał się Beck: - Ktoś inny mógł użyć telefonu Chrisa. Selma. Huff. Ja. Wszyscy mieliśmy do niego dostęp. - Gdzie pan trzyma swoją komórkę, panie Hoyle? Chris spojrzał na Becka, sygnalizując, że chce odpowiedzieć na pytanie. - Sugeruję, żebyś nie mówił ani słowa, dopóki tego nie przedyskutujemy - przestrzegł go Beck. - To nie ma znaczenia. To jakaś parodia. - Chris zignorował ostrzeżenie swojego adwokata. - Nikt inny nie korzystał z mojego telefonu w niedzielę rano. Był na szafce nocnej w moim pokoju, razem z portfelem i wszystkim, co wyjąłem z kieszeni spodni poprzedniego wieczoru. To ja dzwoniłem rano do Danny'ego. Nie będę zaprzeczał. Macie przecież dowód - powiedział, machając ręką w stronę listy. - Nie wspominałem o tym, ponieważ zupełnie wyleciało mi z głowy jako zupełnie nieważna drobnostka. Obudziłem się, żeby skorzystać z toalety. Jeżeli twierdzicie, że było to około siódmej, to zapewne macie rację. Nie sprawdziłem godziny, zupełnie mnie to nie interesowało. Wracałem właśnie do łóżka, kiedy usłyszałem odgłos zapalanego silnika. Wyjrzałem przez okno i zobaczyłem, że Danny odjeżdża swoim samochodem. Przypomniałem sobie wtedy, że Huff chciał, aby Danny pojawił się na kolacji w domu. Nawet gdyby w tabernakulum tego świątobliwego przybytku miał się pojawić święty Piotr, Huffa nic to nie obchodziło. Powtarzam jego własne słowa. Miałem kaca i szczerze powiedziawszy, nie dbałem o to, gdzie mój brat będzie się stołował tego wieczoru. Wiedziałem jednak, że jeżeli Danny nie pojawi się na kolacji dlatego, że zapomniałem mu o tym powiedzieć, wszyscy będziemy musieli znosić przy stole zły humor Huffa. To właśnie mi się przypomniało, więc zadzwoniłem do niego. Gdybym poszedł spać, mógłbym o tym zapomnieć. Ostrzegłem go i powiedziałem, że jeśli nie chce wkurzyć Huffa, powinien być z nami przy kolacji. Danny obiecał, że to zrobi. Poprosiłem go jeszcze, żeby rzucił na tacę piątaka za wszystkie grzechy, jakie popełniłem poprzedniego dnia. Roześmiał się i odrzekł, że piątak prawdopodobnie nie wystarczy, by przebłagać za moje występki. Potem kazał mi wracać do łóżka, obiecał, że się na pewno pojawi wieczorem i skończył rozmowę. - Uśmiechnął się uprzejmie, choć z pogardą. - A teraz, detektywie Scott, jeżeli sądzi pan, że na tej podstawie można oskarżyć mnie o morderstwo, to jest pan jeszcze bardziej żałosny, niż myślałem. Obraza spłynęła po nienagannym mundurze Scotta niczym woda po kaczce. - Ma pan rację, sam w sobie byłby to raczej niesolidny dowód. Jest jednak jeszcze kwestia czasu. - Czasu? - Beck spojrzał na Rudego, który opierał szczękę o zaciśniętą pięść. Wyglądał żałośnie i nie patrzył im w oczy. - Tak, panie Merchant - odparł Scott. - Czy mogę zadać panu pytanie? - Może pan, co nie znaczy, że udzielę na nie odpowiedzi. - O której godzinie dołączył pan do pana Hoyle'a, który oglądał baseball? Pytanie Scotta wydawało się dość niewinne. - Gra rozpoczęła się o trzeciej. Kiedy przyszedłem do biblioteki, byli w drugiej rundzie, musiało więc być dwadzieścia po trzeciej. - Pan Hoyle był w domu? - W bibliotece. - Czy Henry już zasnął? - spytał Mark. Jeśli urlop w Kołobrzegu to tylko apartament blisko morza kołobrzeg z basenem i wygodnymi apartamentami
Tammy przeszła przez apartament jak tornado, rzucając na fotel wszystko, co było dziecku potrzebne. Ani na mo¬ment nie przestała przytulać chłopczyka do siebie, jakby w obawie, że Mark go porwie. - Czy pan Merchant znalazł coś niezwykłego albo zauważył, że czegoś w domku brakuje? - Nie mogę rozmawiać o szczegółach prowadzonego śledztwa, Sayre. Jestem pewien, że to zrozumiesz. Sayre rozumiała doskonale. Szeryf się usztywnił. - Nazywasz to sprawą kryminalną. Czy to oznacza, że zmieniłeś zdanie co do rzekomego samobójstwa Danny'ego? - Samobójstwo to również przestępstwo i powinno zostać poddane śledztwu. - Rudy pochylił się do przodu i dodał łagodnie: - Po prostu staramy się być dokładni, to wszystko. Chcemy mieć stuprocentową pewność, że podczas połowu ryb w Bayou Bosquet Danny z jakiegoś powodu postanowił nagle odebrać sobie życie. Prawdopodobnie nigdy nie dowiemy się wszystkiego. - Zostawił list? - Niczego takiego nie znaleźliśmy. Może Danny uznał, że skoro nie jest wystarczająco ważny, aby jego siostra porozmawiała z nim przez telefon, nie musi się fatygować pisaniem listu pożegnalnego. Niemniej Sayre powiedziała: - Nie sądzisz, że to trochę dziwne? - Przynajmniej w połowie samobójstw, jakie znam, denaci nie zostawiali żadnej wiadomości. - Szeryf spojrzał na nią łagodnie i dodał: - Prawda jest taka, że ludzie w takim stanie umysłowym nie potrafiliby wytłumaczyć samym sobie, dlaczego to robią. W takich przypadkach ci, których samobójcy pozostawiają na tym padole łez, muszą zaakceptować nieodwracalne. Była to piękna przemowa, ale nawet gdyby Rudy Harper poklepał ją teraz po głowie jak pieska, nie mógłby być bardziej protekcjonalny. Hołdował starym dobrym zasadom męskiego świata, i choć Sayre należała wprawdzie do rodziny Hoyle'ów, to i tak była tylko kobietą. - Co z wędkarzami, którzy odkryli ciało? - Jeśli ich o coś posądzasz, to powiem ci, że zostali oczyszczeni z wszelkich podejrzeń. Były z nimi ich żony i uwierz, to, co zobaczyły, wstrząsnęło nimi do głębi. Nie mamy żadnych powodów, by przypuszczać, że ci ludzie byli kimś więcej niż tylko niefortunnymi przypadkowymi świadkami. - Opowiedz mi o Genie Iversonie - poprosiła Sayre. - Hę? Celowo tak gwałtownie zmieniła temat. Chciała zobaczyć, jaką reakcję wywoła wzmianka o tym nazwisku. Doczekała się. Szeryf pobladł. - Dziś rano, zaraz po otwarciu biblioteki, znalazłam mikrofiszę. Sprawozdania lokalnych gazet na ten temat były absurdalnie subiektywne i niepełne, przeczytałam więc artykuł z „Times-Picayune", opowiadający o zniknięciu Iversona, aresztowaniu Chrisa i procesie. Sayre miała teraz lepsze rozeznanie w faktach dotyczących rozprawy brata. Eugene Iverson pracował dla Hoyle Enterprises. Niemal od pierwszego dnia zaczął organizować oddział związków zawodowych hutników. Chociaż wykonywał swoją pracę bezbłędnie, narażał się dyrekcji, podjudzając innych rozczarowanych robotników. Wreszcie zagroził zorganizowaniem strajku, jeżeli warunki pracy się nie polepszą, a przepisy BHP opracowane przez OSHA[z ang. - Agencja Bezpieczeństwa Pracy i Zdrowia] nie zostaną w pełni wprowadzone w życie i surowo przestrzegane. Groźba strajku poruszyła pracowników lojalnych wobec Hoyle'ów - lub przez nich zastraszonych. Wielu z nich nie podobała się interwencja związków zawodowych i odmówili wstąpienia w ich szeregi. Rozłam spowodował tarcia między hutnikami i oczywiście spadek produkcji. Huff, pragnąc uniknąć nadmiernego rozgłosu, interwencji OSHA i utworzenia oddziału unii, zwołał spotkanie dyrekcji odlewni z Gene'em Iversonem, z nadzieją osiągnięcia Rozejrzał się dookoła z niekłamanym zachwytem i zrozu¬miał, że zaczyna patrzeć na świat oczami Tammy. Najlepiej oceniania siłownia warszawa przez klubowiczów
Kelsey chciałaby być tak spokojna, na jaką starała grywałeś w piłkę, widziałeś chyba innych chłopców Dziewczyna miała za mocny makijaż i za krótką spódnicę, była guma ksantanowa co to
Zamknęła oczy. Poczuła gniew. Gdy Sheila dorosła, wypadają. to nie wystarczało, przeszliśmy do seryjnych zabójstw. emerytury stażowe
Nie zamierzała ustąpić. Nie tylko zamek i służba po¬trzebowali Marka. Ktoś musiał przygotować Henry'ego do jego przyszłej roli. Tammy mogła wychować dziecko, ale następcę tronu musiał wychować Mark. - Dlaczego tak je nazwałeś? - Tammy. Zaskoczyła go tą odpowiedzią. - Nic nie rozumiem. To było cudowne... Właśnie zrozumiałam, że Henry potrzebuje Ciebie tak sa¬mo jak mnie. W tej sytuacji byłoby wielką stratą dla wszy¬stkich, gdybyś wyjechał, pozwalając mu zapomnieć o Tobie. Jedynym rozwiązaniem wydaje mi się nasze wspólne rodzi¬cielstwo. Dzisiejszą noc Henry spędzi pod Twoją opieką, jutrzejszą pod moją i tak na zmianę. To nie jest idealne wyjście, ale dla dziecka będzie to lepsze niż nic. Sennik egipski - znaczenie snów